در حالی‌که در شرق ایران گلوی سیستان‌وبلوچستان خشک شده و خراسان هم با بی‌آبی دست به گریبان است، منابع آبی تهران هم ته کشید.
آغاز قطعی آب در تهران
فروردین‌ماه سال جاری احد وظیفه، رئیس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی درباره تنش آبی در ایران هشدار داد.
او به تجارت‌نیوز گفت: «بارش‌های فصل بهار، کمبود بارندگی در کشور را جبران نمی‌کند. نیمه شمالی و شرقی کشور با کمبود شدید بارندگی مواجه هستند. ذخایر برخی سدها نسبت به سال گذشته کاهش چشمگیری داشته است و برخی از شهرها از جمله تهران و البرز با تنش آبی مواجه می‌شوند.»
حالا هنوز فصل بهار تمام نشده، قطعی آب در شهرها از جمله تهران شروع شد. سه روز پیاپی بلاتکلیف مانده‌اند. آب چه زمانی وصل می‌شود؟ نمی‌دانند. آبفای منطقه یا تماس‌هایشان را جواب نمی‌دهد یا هم کسی آن سوی خط می‌گوید: «بی‌خبریم!»
استفاده از سرویس بهداشتی اورژانس بیمارستان
گرمای خرداد هم امان آنها را بریده است. محل کار ندا، امیرآباد نزدیک بیمارستان قلب تهران است. می‌گوید: «کاش آب وصل شود. عذاب می‌کشیم. بوی تعفن ساختمان را برداشته است. مدیر شرکت هم با اکراه چند بطری آب معدنی برای رفع تشنگی‌مان خرید. روزها آب قطع است. شنیده‌ایم شب‌ها آب با فشار ضعیف وصل می‌شود اما ما که شب اینجا نیستیم.»
ندا که از گرمای محل کارش بی‌حال مانده، می‌گوید: «برای سرویس بهداشتی هم مجبوریم به اورژانس بیمارستان قلب برویم.» البته تنها آنها نیستند که راهی اورژانس بیمارستان می‌شوند. از ساختمان‌های همجوار با این بیمارستان کم نیستند کسانی که برای استفاده از سرویس به بیمارستان قلب پناه می‌برند.
ساکنان ساختمان‌های مسکونی شانس چند ساعت دسترسی به آب را دارند، اما آنها هم به ستوه آمده‌اند. فشار آب آنقدر ضعیف است که به زحمت می‌توانند دوش بگیرند یا هر کار دیگری انجام دهند. فقط چند بطری آب برای استفاده ضروری ذخیره می‌کنند. برای آشامیدنی هم از فروشگاه آب معدنی تهیه می‌کنند.
یکی از نگهبانان ورودی اورژانس بیمارستان قلب هم می‌گوید که در این چند روز بسیاری از افراد از ساختمان‌های مجاور برای استفاده از سرویس بهداشتی اینجا می‌آیند. آنطور که خودش می‌گوید اتوبوسی هم می‌آیند. (کنایه از اینکه تعدادشان زیاد است)
آن یکی هم می‌گوید فشار آب اینجا هم ضعیف شده است. بالاخره منبع آب است دیگر، تا یک جایی کشش دارد.
ناقوس بی‌آبی در مناطق مختلف پایتخت
اما تنها لوله‌های منطقه امیرآباد نیست که به سرفه افتاده و آبی ندارد. از شرق گرفته تا غرب، مناطق دیگر تهران هم با قطعی آب مواجه هستند. به نظر می‌رسد الگوی خاصی هم ندارد.
مهتاب یکی از ساکنان مرزداران است. می‌گوید: «دو روز است که آب محله قطع است. با سازمان‌های مربوط هم تماس گرفته‌ایم. به ما گفتند که فشار آب ضعیف است مجبوریم که فشار آب هم منطقه را کم کنیم. حتی نمی‌پذیرند که آب قطع می‌شود، می‌گویند فشار آب ضعیف است.»
او می‌گوید: «مگر با آب معدنی می‌توانیم همه کارهایمان را انجام دهیم؟ حتی نمی‌دانیم چه زمانی وصل می‌شود.»
آزاده هم ساکن خیابان مطهری است و از بی‌آبی و بلاتکلیفی این روزها کلافه است: «کل روز آب نداریم. ضروری‌ترین کارها را هم نمی‌توانیم انجام دهیم. برای کارهای ضروری آب معدنی می‌گیریم. سعی می‌کنیم کمتر از سرویس بهداشتی استفاده کنیم، رسما از زندگی مانده‌ایم.»
گزارش‌های رسیده به تجارت‌نیوز نشان می‌دهد، مناطق مختلف تهران درگیر قطعی آب شده‌اند. ناقوس بی‌آبی در تهران به صدا درآمده و تاکنون مسئولان مرتبط پاسخ روشنی برای این وضعیت نداده‌اند.
کاهش جدی ذخایر سدهای تهران
مدت‌هاست که آمارهای رسمی نشان از کاهش جدی منابع سطحی و زیرزمینی آب در ایران می‌دهند. کارشناسان هم بارها برای بحران آب هشدار داده‌اند. اما به نظر می‌رسد نه پیام این آمارها به گوش مسئولان رسیده نه صدای کارشناسان.
بررسی داده‌های دفتر اطلاعات و داده‌های آب کشور نشان می‌دهد که موجودی مخازن مجموع پنج سد تهران ۵۸۵ میلیون مترمکعب است. در حالی‌که سال گذشته در همین مقطع زمانی، ذخایر سدهای تهران ۶۳۲ میلیون مترمکعب گزارش شد.
به عبارتی ذخایر سدهای تهران در حال حاضر و پس از بارش‌های بهاری نسب به سال گذشته بیش از هفت درصد کاهش داشته است. درحالی‌که همان سال گذشته هم کارشناسان آن میزان موجودی مخازن را برای تامین آب تهران ناکافی اعلام کرده بودند. حالا وضعیت از سال گذشته بدتر هم شده است.
آمارهایی که می‌گویند: «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست، البته آنچه به جایی نرسد فریاد است» خطاب به چه کسانی؟ خطاب به مسئولان مدیریت آب و آنها که حکمرانی آب در ایران را رقم می‌زنند.
ساعاتی پیش آبفای تهران اعلام کرد که علت این قطعی آب، رانش زمین در حوالی جاده چالوس و مسدود شدن مسیر انتقال آب از سد امیرکبیر به تاسیسات آبرسانی تهران است. اما آمارها از تنش آبی در ایران، از جمله تهران حکایت می‌کنند.
